In tegenstelling tot Selgian, wordt Clomicalm specifiek voor een bepaalde gedragsstoornis gebruikt: verlatings- of scheidingsangst. De werkzame stof is Clomipramine.

Net als Selegiline werkt deze stof in op de neurotransmitters. Clomipramine is veilig voor de hond. Het kan bij het begin van de behandeling wel wat lichte bijwerkingen geven in de vorm van maagdarmklachten (braken, veranderde eetlust en sloomheid). Deze klachten zijn van voorbijgaande aard. Clomicalm kan niet gebruikt worden bij dekreuen.

Clomicalm wordt dus gebruikt voor honden met scheidingsangst. Of jouw hond scheidingsangst heeft of ‘gewoon niet alleen thuis kan blijven’ kan een gedragstherapeut uitzoeken. Scheidingsangst is herkenbaar aan symptomen zoals vernielzucht, onzindelijkheid en/of veel blaffen bij het alleen thuis moeten blijven. Soms heeft de hond ook last van verminderde eetlust, braken, speekselen, diarree of likplekken (allemaal uitingen van stress). Als de eigenaar thuis is, volgt de hond de baas vaak op de voet, overal waar de baas gaat.

Net als bij Selgian moet een behandeling met Clomicalm gepaard gaan met gedragstherapie of individuele begeleiding. Clomicalm vermindert de angstgevoelens bij een hond. Het is bekend dat angst het leervermogen blokkeert. Bij toedienen van Clomicalm kan de gedragsbegeleiding dus (weer) werken. Clomicalm moet 2 maal daags gegeven worden, gedurende 2 tot 3 maanden. Na het starten van de behandeling is er al snel vooruitgang merkbaar. Als er na 2 maanden geen verbetering gezien wordt, heeft de behandeling geen zin en kan gestopt worden met de toediening.

Kortom: Clomicalm is een effectief middel om te gebruiken als ondersteuning bij gedragstherapie op het gebied van scheidingsangst.

Klik hier voor de bijsluiter van Clomicalm
Klik hier voor informatie over dit onderwerp van de gedragskliniek van de Unversiteit van Utrecht